12/22/1934 tarihli ve 2644 sayılı Türkiye Gayrimenkul Tescil Kanunu, ister Türkler ister yabancılar olsun, bu konuya ilişkin usul ve şartları belirlemek bakımından Türkiye’de gayrimenkul mülkiyeti işlemlerine uygulanan kanun olup, bu kanunun maddeleri de yürürlüğe girmiştir. Taşınmazlar üzerinde asli ve müteselsil ayni haklar kapsamında yapılabilecek taşınmaz hukuku işlemlerini belirtmekte ve taşınmaz mülkiyetinin çeşitli hukuk sistemlerindeki önemi dikkate alınarak, bu kişilere açık ve net yasal mevzuat geliştirilmesini zorunlu kılmaktadır. taşınmaz mülkiyet hakkının ve diğer kollarının etkin bir şekilde korunmasını sağlayan ve malikin taşınmaz üzerinde kanunla tesis edilen her türlü hukuki yetkiyi kullanma,
kullanma ve tasarruf amacıyla kullanmasına imkan verecek şekilde tedbirli tedbirlerin uygulanmasını sağlamak, ve tüm bunlar, taşınmazın tescili, devri ve üzerindeki her türlü tasarrufların ilan edilmesi için gerekli prosedürlerin neler olduğunu gösteren çeşitli maddeleri ve buna dayanarak, Madde “129” ile gayrimenkul tescil kanunu aracılığıyla yapılır. Yargı Hükümleri Kanunu’nda gayrimenkul, “taşınır dışında kat ve arsa gibi bir yerden başka bir yere nakledilemeyecek olana gayrimenkul denir” şeklinde tanımlanmıştır. kamu görevlisine ait taşınmazın yetkili sicil dairesinde resmi bir sicile kaydedilmesini de içerir.” Söz konusu kanunda, kanun koyucunun kanun koyucunun düzenlemeye çalıştığı taşınmazların tasfiyesine ilişkin birçok Usul ve esası değiştirerek, birçok değişiklik yapılmıştır. kamu yararına hizmet etmek için yeni koşullara ayak uydurmak.
